Nałożenie radykalnych obowiązków na dystrybutorów i warsztaty związanych ze sprzedażą i wykorzystaniem czynnika, przyniosło niepożądany efekt w postaci rozwinięcia nielegalnego importu tych substancji, a co za tym idzie – działalności szarej strefy, która pozostaje bez jakiejkolwiek kontroli i nadzoru. Ten sam problem dotyka także inne branże, jak choćby chłodnictwo i budownictwo (w zakresie urządzeń klimatyzacyjnych).
Dystrybutorzy z branży motoryzacyjnej – członkowie Stowarzyszenia Dystrybutorów i Producentów Części Motoryzacyjnych, którzy zajmują się sprzedażą czynnika R134a, po raz pierwszy od wielu lat zanotowali spadek sprzedaży czynnika, przy jednoczesnym znacznym wzroście pozostałej części swojego biznesu. Zdaniem niektórych był on spowodowany mniejszym zużyciem tej substancji ze względu na jej wysoką cenę – użytkownicy pojazdów rezygnowali z serwisu klimatyzacji godząc się niejako na jej nieskuteczne działanie, a w konsekwencji na awarię całego układu! Większość jednak tłumaczyła tak znaczący spadek sprzedaży obecnością na rynku produktu nielegalnego pochodzenia. Ten „nielegalny” czynnik chłodniczy był i wciąż jest dostępny w jednorazowych butlach, choć jest to opakowanie niedozwolone w całej UE. Największym problemem jest oczywiście zawartość takiego opakowania, gdyż żaden warsztat bez specjalnych testów nie jest w stanie sprawdzić czy substancja, która się w nim znajduje to R134a, czy też jakiś inny gaz techniczny lub – co gorsza – substancja żrąca. Należy pamiętać, że czynnik chłodniczy wątpliwego pochodzenia może być niebezpieczny zarówno podczas normalnego użytkowania, jak i podczas serwisowania i może stanowić zagrożenie zarówno dla ludzkiego zdrowia i życia , jak i dla środowiska naturalnego.
A przecież regulacje unijne miały na celu właśnie ochronę środowiska i zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych!
Ostrożne szacunki branży wskazują, że udział nielegalnie sprowadzanego gazu w jednorazowych butlach oscyluje wokół 30% udziału w rynku motoryzacyjnym, a to bardzo dużo! Nielegalny import trafia do nas z Turcji i Ukrainy, przez wschodnią granicę, tzw. szlakiem bałkańskim, zaś pochodzenie tych gazów często sięga nawet jeszcze dalszych krajów.
Współpracujące z SDCM organizacje z innych krajów UE potwierdzają, że nielegalny import ma miejsce również na ich rynki. Ponadto warto tu podkreślić, że zgodnie z prawem unijnym tego gazu nie można wwozić na obszar UE w jednorazowych pojemnikach.
powiedział Alfred Franke, Prezes SDCM
Według szacunków wartość przemytu i nielegalnego obrotu to ponad 200 mln zł w skali roku. Ciekawe komu na tym zależy, aby ten ciemny interes nadal mógł się rozwijać i to poza wszelką kontrolą?
